Orkun Yazı Sanatı uğraşısının genel olarak diğer yazı sanatlarında ayrılması gereken yönlerine ''Orkun Yazı Sanatı Nedir'', ve ''Orkun Yazı Sanatı Ne Değildir'' konulu düşün yazılarında hem ortak hem ayırıcı yönleriyle değinilmişti. Orkun yazı çalışmalarının güzel yazı yazmaktan öte birer tasarım çalışmaları silsilesi olması gereği de bu konularda vurgulanmıştı. Bu yazıda Orkun Yazı Sanatında önemli bir yer tutacak olan Damga Biçemi (üslubu) açıklanmaya çalışılacaktır.
''Damga''
Damga, eski Türkçesi ile Tamga, Göktürk abecesinde her sese karşılık gelen işaretlerdir. Bu konuda değinilecek olan ''Damga'' ise onun tarihi kullanım alanının yazı çalışmalarına yansıtılmasına yöneliktir.
Bilindiği üzere damgalar Türk tarihinin izinin sürülmesinde en önemli kaynaklardan birisidir. Türk yazıtlarına, önemli tarihi buluntulara ve Türklerin yaşadığı doğal coğrafi alanlara kazınmış olan damgalar her bir Türk boyunun oradaki varlığını gösteren önemli imzalardı. Damgaların görünüş olarak yapılarına bakıldığında bunların GökTürk abecesinden türetilmiş, çeşitli araç gereçlerle bağdaştırılmış işaretler olduğunu görürüz. Damgaların türeme kökenleri bir yana, kendilerinin yalın ve keskin görsel tasarım öğeleri içerdikleri söylenebilir. Damgalarda karmaşık etkiler göze çarpmaz. Çoğu kolayca yazılan, buna karşın özgün olan kendinden emin çizimlerdir. Üretilen hayvanlara da bu damgaların basıldığını düşünürsek diyebiliriz ki damgalar birer firma logosu gibidirler. ''Damga Biçemi''nde sözünü etmek istediğimiz ilk nokta budur. Damga üslubuyla bitinmiş bir Orkun Yazı çalışması sonucu ürettiğimiz her ürün, kendi içinde birer damga niteliği gösterebilmelidir. Bu damgalar çalışmanın içerdiği yazının anlam yada dış görünüm olarak içeriğini simgeler nitelikte olabilir ya da içerikten bağımsız bir yapı da gösterebilir. Damga biçemine bağlı olmanın ilk kuralı özetle budur.
Bu görüş her ne kadar Damga biçeminin ana başlığını oluştursa da ortaya yalnızca yapı tasarımıyla çıkarılmış çalışmalar, kullanıma yönelik simgeler olarak gözükebilir ve küçük estetik güzelliklerden yoksun olabilir. Bu nedenle Damga biçemiyle bitinmiş bir çalışma her durumda kendine özgü sanat işlemeleri de barındırmalıdır. Bu, tamga kertiklerindeki ufak fırça kaçışlarından tutulup tamgaların diziliş doğrultularında yapılan oynamalara kadar bir çok öğenin üzerinde durularak gerçekleştirilebilir.
Böylece bir Türk damgasının özündeki yalın ve özgün tasarım, onu bitiyen kişinin ekleyeceği küçük oyunlarla görüntü olarak zevkli bir görünüme kavuşacaktır.
''Damga''
Damga, eski Türkçesi ile Tamga, Göktürk abecesinde her sese karşılık gelen işaretlerdir. Bu konuda değinilecek olan ''Damga'' ise onun tarihi kullanım alanının yazı çalışmalarına yansıtılmasına yöneliktir.
Bilindiği üzere damgalar Türk tarihinin izinin sürülmesinde en önemli kaynaklardan birisidir. Türk yazıtlarına, önemli tarihi buluntulara ve Türklerin yaşadığı doğal coğrafi alanlara kazınmış olan damgalar her bir Türk boyunun oradaki varlığını gösteren önemli imzalardı. Damgaların görünüş olarak yapılarına bakıldığında bunların GökTürk abecesinden türetilmiş, çeşitli araç gereçlerle bağdaştırılmış işaretler olduğunu görürüz. Damgaların türeme kökenleri bir yana, kendilerinin yalın ve keskin görsel tasarım öğeleri içerdikleri söylenebilir. Damgalarda karmaşık etkiler göze çarpmaz. Çoğu kolayca yazılan, buna karşın özgün olan kendinden emin çizimlerdir. Üretilen hayvanlara da bu damgaların basıldığını düşünürsek diyebiliriz ki damgalar birer firma logosu gibidirler. ''Damga Biçemi''nde sözünü etmek istediğimiz ilk nokta budur. Damga üslubuyla bitinmiş bir Orkun Yazı çalışması sonucu ürettiğimiz her ürün, kendi içinde birer damga niteliği gösterebilmelidir. Bu damgalar çalışmanın içerdiği yazının anlam yada dış görünüm olarak içeriğini simgeler nitelikte olabilir ya da içerikten bağımsız bir yapı da gösterebilir. Damga biçemine bağlı olmanın ilk kuralı özetle budur.
Bu görüş her ne kadar Damga biçeminin ana başlığını oluştursa da ortaya yalnızca yapı tasarımıyla çıkarılmış çalışmalar, kullanıma yönelik simgeler olarak gözükebilir ve küçük estetik güzelliklerden yoksun olabilir. Bu nedenle Damga biçemiyle bitinmiş bir çalışma her durumda kendine özgü sanat işlemeleri de barındırmalıdır. Bu, tamga kertiklerindeki ufak fırça kaçışlarından tutulup tamgaların diziliş doğrultularında yapılan oynamalara kadar bir çok öğenin üzerinde durularak gerçekleştirilebilir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder